12 najgorszych krajów dla ochrony praw własności

W dzisiejszym świecie uczeni uczestniczą w rozmowach i debatach dotyczących różnych tematów dotyczących istnienia krajów rozwiniętych i słabo rozwiniętych oraz powodów, dla których występują te różnice gospodarcze. Niektórzy badacze wskazują na historię, politykę i równość kobiet, podczas gdy jeszcze inni zwracają uwagę na przemoc strukturalną i politykę publiczną. Pewne tematy, można by argumentować, stały się prawie terminologią domową i łatwo je wymienić jako sposób na wyjaśnienie ostrych różnic między standardami życia. Jednak jedną z kwestii, często pomijaną, ale prawdopodobnie jedną z najważniejszych do rozważenia, jest kwestia praw własności. Prawa własności, gdy są dobrze zdefiniowane i utrzymywane przez rząd, umożliwiają osobom prywatnym dyktowanie sposobu wykorzystania swoich zasobów. Posiadanie akcji w tych decyzjach prowadzi właścicieli nieruchomości do uważnego rozważenia analiz kosztów i korzyści użytkowania gruntów. Ekonomiści twierdzą, że ten proces daje następnie efektywne wyniki, inaczej zwane wyższymi standardami życia. W tym artykule przyjrzymy się krajom z niektórymi z najmniej skutecznych zabezpieczeń praw własności.

Kraje o najsłabszych prawach ochrony własności

CPIA lub polityka krajowa i ocena instytucjonalna szacują, w jaki sposób jakość polityk i instytucji krajów wspiera rozwój gospodarczy. CPIA zapewnia system ratingowy od 1 do 6, który ocenia stopień, w jakim kraje skutecznie przestrzegają praw własności i umów. Trzy oceny trzech czynników określają ratingi: istnienie ram prawnych dotyczących praw majątkowych i kontraktowych, jakość krajowego systemu prawnego i sądowego oraz przestępczość i przemoc, ponieważ wpływają one na bezpieczeństwo obywateli i działalność gospodarczą. Na tej skali ratingowej 1 oznacza najgorsze prawa własności i umowy, co oznacza, że ​​prawa nie są ledwo rozpoznawane ani na podstawie formalnej, ani nieformalnej, a ocena 6 reprezentuje najlepsze, co oznacza, że ​​prawa są przejrzyste, dobrze chronione i kontynuowane ulepszać. Na liście dwunastu krajów o najgorszych przepisach dotyczących praw własności, kraje o najniższych ocenach (1, 5) to Sudan Południowy, Republika Środkowoafrykańska i Afganistan. Pozostałe dziewięć państw otrzymało ocenę 2 punktów. Są to Haiti, Timor Wschodni, Zimbabwe, Sudan, Papua Nowa Gwinea, Gwinea, Jemen, Gwinea Bissau i Demokratyczna Republika Konga. A 2 na skali ratingowej oznacza, że ​​rząd nie zapewnił ram dla jasnego określenia praw własności i że obywatele są zależni od nieformalnych systemów, którymi manipulują urzędnicy rządowi bez ostrzeżenia.

Przepisy dotyczące potrzeb w zakresie praw własności

Biorąc pod uwagę znaczenie praw własności dla wzrostu gospodarczego, nie dziwi fakt, że kraje o najmniej stabilnych przepisach znajdują się w krajach rozwijających się. Wyraźne uregulowanie praw własności ma bezpośredni związek z produktem krajowym brutto (PKB) na mieszkańca. Kraje z najlepszymi zabezpieczeniami nieruchomości korzystają z PKB, który jest dwa razy wyższy niż kraje znajdujące się w dolnej części skali ratingowej. Prawa własności i rozwój są nie tylko powiązane, ale brak regulacji pozbawia osoby prywatne i rodziny zarówno prawa do korzystania z gruntu, jak określają one najbardziej korzystne, jak i prawo do dobrowolnego handlu lub sprzedaży nieruchomości. Dowody są jasne. Ochrona własności, dążenie do własnego interesu (gdy nie narusza praw innych osób) oraz zwiększone możliwości handlowe zapewniają krajom najlepszą szansę na rozwój gospodarczy.

12 krajów o najgorszych przepisach dotyczących praw własności

Ranga	Kraj	Wyniki praw własności CPIA, 1 = najgorsze, 6 = najlepsze
1	Południowy Sudan	1.5
2	Republika Środkowoafrykańska	1.5
3	Afganistan	1.5
4	Haiti	2.0
5	Wschodni Timor	2.0
6	Zimbabwe	2.0
7	Sudan	2.0
8	Papua Nowa Gwinea	2.0
9	Gwinea	2.0
10	Jemen	2.0
11	Gwinea Bissau	2.0
12	DR Konga	2.0