Co to była żelazna kurtyna?
W okresie zimnej wojny większość mówców geopolitycznych powszechnie używała terminu „zimna wojna”, który definiował różnice militarne, fizyczne i ideologiczne oraz granice oddzielające kraje należące do Układu Warszawskiego w Europie Wschodniej, zwane inaczej Blokiem Wschodnim, a resztą, inaczej nazywany Zachodem. Żelazna kurtyna oddzieliła Blok Wschodni od Zachodu od II wojny światowej do końca zimnej wojny, co stanowiło próbę ochrony Związku Radzieckiego i sojuszników przed bezpośrednim kontaktem z Zachodem, zwłaszcza z członkami NATO. Ta próba miała na celu zachowanie jej kultur i ideologii przed wpływami Zachodu. W tym czasie Europa miała trzy dywizje; sprzymierzone z USA i neutralne kraje położone na zachód od Żelaznej Kurtyny oraz kraje sprzymierzone z ZSRR na wschód od kurtyny. Najbardziej godnym uwagi symbolem żelaznej kurtyny był mur berliński.
Znaczenie żelaznej kurtyny w historii
ZSRR ściśle wykorzystał rzeczywistą i ideologiczną granicę żelaznej kurtyny, aby utrzymać swoich ludzi w ich preferowanej kontroli ideologicznej i obszarze fizycznym. W rzeczywistości krytycy opisywali sytuację jako próbę ZSRR, by ograniczyć swoich członków do jednej ideologii komunistycznej, ograniczyć komunizm na jego terytorium i powstrzymać kapitalizm i ludzi przed kapitalistycznym Zachodem. Zachód postrzegał jednak zasłonę jako kolosalną porażkę polityki gospodarczej i teorii ZSRR. Historycznie rzecz biorąc, żelazna kurtyna odnosiła się do dziewiętnastowiecznych ognioodpornych zasłon bezpieczeństwa stosowanych w teatrach w celu ochrony ludzi przed częstymi pożarami, chociaż terminologia była w dużej mierze nieznana, dopóki były premier Wielkiej Brytanii Winston Churchill nie uczynił jej popularną.
Historyczne użycie terminu „żelazna kurtyna”
Termin Żelazna kurtyna jest starszy niż jego znane zastosowanie. Podczas babilońskiego Talmudu od trzeciego do piątego wieku żelazna kurtyna odnosiła się do ludu Izraela, który wierzył i mówił, że nawet żelazna kurtyna nie może ich oddzielić od Boga. Dalsze analizy historyczne pokazują kilka metaforycznych zastosowań terminu odnoszącego się do zamkniętych granic geograficznych i końca dynastii. Do tej pory ludzie używają tego terminu, aby odnieść się do różnych sytuacji, ale w tym tekście przytacza się jedynie jego polityczne użycie. W powieści The Three Imposters z 1985 r . Brytyjski autor Arthur Machen poetycko użył tego terminu, aby przewidzieć koniec epoki, podczas gdy Elżbieta Bawarska, królowa Belgii, opisała stosunki polityczne między Niemcami a jej krajem z okresu I wojny światowej w 1914 r. . Po jej odwołaniu termin ten wzrósł w czasie wojny w odniesieniu do sytuacji w ZSRR.
W 1918 r. Pisarz Wasilij Różanow „ Apokalipsa naszych czasów” opisał żelazną kurtynę, która obniżyła się nad Rosją, która według niego spowodowałaby kurczenie się fortuny kraju. W 1920 roku książka Ethel Snowden Przez bolszewicką Rosję napisała o „nieprzeniknionej barierze”, w której krytykowała bolszewicki komunizm, który zamykał bolszewicką Rosję.
Książka Sebastiana Haffnera z 1940 r., Niemcy: Jekyll i Hyde, cytowana „… na chwilę przed tym, jak żelazna kurtyna została na niej ściśnięta, pojawiła się niemiecka scena polityczna?” Opisująca dojście nazistów do władzy. Disgrace Abounding Douglasa Reeda posłużyło się metaforą sugerującą, że żelazna kurtyna bezpieczeństwa ukrywała konflikt jugosłowiański między chorwackimi federalistami a serbskimi unionistami. Winston Churchill nazwał słynną ideologią ZSRR z 1945 r. I 1946 r., Zwłaszcza wydarzenia w państwach satelickich pod rosyjską kontrolą, które były tajemnicą dla reszty świata. Jego pierwsze oficjalne użycie miało miejsce w telegramie do ówczesnego prezydenta USA Harry'ego S. Trumana, a następnie w kilku przemówieniach wygłoszonych w Europie i USA. Po użyciu Churchilla termin ten stał się popularny, a przywódcy ZSRR w tamtym czasie interpretowali to przemówienie jako wypowiedzenie wojny.
Podczas zimnej wojny
Antagonizm żelaznej kurtyny między Zachodem a Związkiem Radzieckim miał różne pochodzenie i kąty. Po pierwsze, w 1939 r. ZSRR negocjował z grupami pro-brytyjsko-francuskimi i nazistowskimi Niemcami w sprawie porozumień wojskowych i politycznych, które doprowadziły do podpisania niemiecko-radzieckiej umowy handlowej i paktu Ribbentrop-Mołotow, które miały ukryte porozumienie, które miało na celu podział i kontrolować Europę Wschodnią i Polskę między dwoma krajami. W umowie ZSRR zdobył Polskę, Litwę, Łotwę, wschodnią Finlandię, północną Rumunię i Estonię, co miało wpływ na stosunki ZSRR z Zachodem. Umowa sowiecko-nazistowska zakończyła się w 1941 r. Po rozpoczęciu przez Niemcy operacji Barbarossa. Następnie Józef Stalin wykorzystał państwa radzieckie w bloku wschodnim jako bufor przeciwko Niemcom, w konsekwencji Konferencja Poczdamska przypisała państwom buforowym (Rumunię, Niemcy, Finlandię, Bałkany i części Polski) kontrolę sowiecką po tym, jak Stalin obiecał, że pozwoliłby państwom na prawo do samostanowienia narodowego. Zachód nie lubił tego układu.
Terytoria sowieckie
Poza Niemcami Zachodnimi, Szwajcarią, Liechtensteinem i Austrią część Europy Środkowej i większość Europy Wschodniej znalazły się pod Związkiem Radzieckim, który później zaanektował również Estonię, Łotwę, Polskę Wschodnią, wschodnią Finlandię, północną Rumunię, obwód kaliningradzki i Litwę jako Związek Radziecki Socjalistyczne republiki pod ZSRR. Do 1949 r. ZSRR przekształcił Niemiecką Republikę Demokratyczną, Bułgarską Republikę Ludową, Polską Republikę Ludową, Węgierską Republikę Ludową, Czechosłowacką Republikę Socjalistyczną, Rumuńską Republikę Ludową i Ludową Socjalistyczną Republikę Albanii w ZSRR stany satelitarne.
Na zachód od żelaznej kurtyny
Na zachód od żelaznej kurtyny znajdowały się państwa Europy Zachodniej, Północnej i Południowej obok Austrii, Liechtensteinu, Niemiec Zachodnich i Szwajcarii, które praktykowały demokrację, a niektóre współpracowały z USA i NATO.
Mapa Europy przedstawiająca żelazną kurtynę dzielącą wschód od zachodu. Kredyt redakcyjny: shutterstock.com.
Ograniczenia
Emigracja: Główną zgodą Konferencji Jałtańskiej było to, że Zachód zwróci wszystkich obywateli radzieckich, którzy w taki czy inny sposób znaleźli się na swoich terytoriach, w konsekwencji umowa ta dotknęła wyzwolonych radzieckich jeńców wojennych, antykomunistycznych uchodźców, i antyradzieccy współpracownicy. Po drugie, migracja Wschód-Zachód spadła i ostatecznie zatrzymała się w 1950 r., Kończąc pięć lat masowej migracji etnicznych Niemców na Zachód.
Ekonomiczny : Ogólnie rzecz biorąc, istniało bardzo niewiele bezpośrednich interakcji ekonomicznych między sprzecznymi stronami żelaznej kurtyny, ponieważ ruch ludzi i towarów był minimalny.
Upadek żelaznej kurtyny
Żelazna kurtyna przyniosła stagnację gospodarczą i polityczną, zwłaszcza w bloku wschodnim, co doprowadziło do zmniejszenia wpływów i interwencji Związku Radzieckiego w regionie. Po kolei Sowieci przyjęli otwartość i restrukturyzację gospodarczą, której kulminacją była rewolucja w 1989 r. W bloku wschodnim. Polska przewodziła, wybierając antykomunistycznych polityków, którzy wywołali pokojowe antykomunistyczne rewolucje, które doprowadziły do upadku komunizmu. W tym samym roku ponad 600 Niemców ze Wschodu uczestniczących w „Pikniku Europejskim” uciekło do Austrii. Inne wydarzenia obejmują przyjęcie przez Węgry wielopartycyzmu i jej przekształcenie się w republikę, masowe ruchy na zachód w pobliżu muru berlińskiego, aksamitną rewolucję w Czechosłowacji, obalenie kilku przywódców w bloku wschodnim i rozebranie muru berlińskiego między innymi przez Niemcy Wschodnie.
Pomniki żelaznej kurtyny
W Europie znajduje się kilka zabytków żelaznej kurtyny, które wyjaśniają historię i znaczenie granicy. Pierwszy znajduje się w Republice Czeskiej kilka metrów od pierwotnej granicy i zachowuje oryginalną wieżę strażniczą. Drugi pomnik znajduje się w Fertőrákos na Węgrzech w miejscu Paneuropejskiego Pikniku i zawiera nazwiska niektórych uczestników z napisem „Jedność w sprawach nieuniknionych - wolność w sprawach wątpliwych - miłość we wszystkim”. Istnieje kilka innych zabytków i muzea w Europie, które wspominają żelazną kurtynę.
