Co to jest orbita heliocentryczna?
Histocentryczna orbita jest orbitą krążącą w barycentrum Układu Słonecznego. Ten środek masy jest zwykle bardzo blisko powierzchni Słońca lub w jej obrębie. Taka orbita znajduje się pod centrycznymi klasyfikacjami grawitacyjnie zakrzywionych trajektorii. W Układzie Słonecznym wszystkie planety, komety i asteroidy podążają po orbicie heliocentrycznej, co oznacza, że poruszają się wokół Słońca. Jednak księżyce planet w Układzie Słonecznym nie podążają za heliocentrycznymi orbitami, ponieważ krążą wokół swoich planet. Przedrostek helio pochodzi od greckiego słowa oznaczającego „słońce”, a także od personifikacji słońca znalezionej w mitologii greckiej, zwanej Helios. Z biegiem czasu niektóre kraje umieściły sztuczne obiekty w heliocentrycznych orbitach w przestrzeni.
System heliocentryczny
System heliocentryczny to model, który pokazuje Ziemię i inne planety obracające się wokół Słońca. Arystarch z Samos zaproponował to pojęcie około III wieku pne, ale otrzymał mniej uwagi, ponieważ nie wyjaśniono, dlaczego pozycja gwiazd nie zmieniła się, chociaż Ziemia poruszała się wokół Słońca. W XVI wieku Mikołaj Kopernik przedstawił geometryczny model matematyczny ukazujący układ heliocentryczny, który doprowadził do rewolucji kopernikańskiej. Publikacja Kopernika rozpoczęła ponowne ustanowienie systemu heliocentrycznego. Galileo Galilei wspierał model obserwacjami z teleskopu. Inni astronomowie, w tym William Herschel i Friedrich Bessel, poczynili obserwacje, że słońce nie znajduje się w centrum wszechświata, ale blisko barycentrum Układu Słonecznego.
Centryczne klasyfikacje
Orbity pod centrycznymi klasyfikacjami obejmują orbity heliocentryczne, galaktocentryczne, księżycowe i geocentryczne. Galaktocentryczna orbita to taka, która obraca się wokół centrum galaktyki, takiej jak słońce w Drodze Mlecznej. Orbita geocentryczna to rewolucja wokół Ziemi, po której następuje księżyc i sztuczne satelity. Księżyce i sztuczne satelity planety Mars podążają po orbicie areocentrycznej, podczas gdy obiekty obracające się wokół księżyca Ziemi podążają za orbitą księżycową. Inne orbity w tej klasyfikacji to jowicentryczne, afrodyiocentryczne i kronocentryczne, które krążą wokół planet Jowisz, Wenus i Saturn.
Sztuczne obiekty na orbicie heliocentrycznej
Niektóre pierwsze kraje świata mają satelity na heliocentrycznych orbitach do różnych celów, takich jak eksploracja księżyca, słońca i innych planet. Te kraje to Stany Zjednoczone, Federacja Rosyjska, Japonia i Chiny. Europejska Agencja Kosmiczna, która obejmuje 22 kraje, ma również obiekty na orbicie heliocentrycznej. Niektóre ze statków kosmicznych, które Stany Zjednoczone umieściły w kosmosie, obejmują Pioneer 4 na misji księżycowej w 1959 r. I Mariner 2 w 1962 r. Na Wenus. Większość misji kosmicznych wysłanych przez Federację Rosyjską nie powiodła się z powodu utraty łączności na trasie. Niektóre z tych misji to Venera 1 przeznaczona na Wenus w 1961 r., A Mars 1 na Marsa w 1962 r.
