Czym był Sobór Trydencki?
Sobór Trydencki był soborem ekumenicznym Kościoła katolickiego, który istniał między 1545 a 1563 rokiem w mieście Trent w północnych Włoszech. Rada ekumeniczna, znana również jako rada generalna lub ekumeniczna, jest konferencją dygnitarzy religijnych z całego świata, którzy spotykają się, aby dyskutować i głosować na tematy teologiczne. Podczas swojego istnienia rada odbyła 25 sesji pod trzema papieżami: papież Paweł III (1545-1547), papież Juliusz III (1551-1551) i papież Pius IV (1562-1563).
Formacja Rady
Potrzeba formacji rady pojawiła się po rozpoczęciu reformacji protestanckiej, która była okresem niestabilności Kościoła katolickiego, który zagrażał władzy i dominacji Kościoła. Znani również jako reformacja europejska, ludzie tacy jak Martin Luther (niemiecki profesor znany z pisania Dziewięćdziesięciu Pięciu Tez), Jan Kalwin, Huldrych Zwingli i inni rozpoczęli reformację protestancką. Aby przeciwstawić się reformacji, Kościół katolicki opracował strategię znaną jako kontrreformacja, która według większości historyków została urzeczywistniona przez Sobór Trydencki. Kontrreformacja znana jest również jako reformacja katolicka lub odrodzenie katolickie.
Cele Rady
Główne cele rady podzielono na pięć. Po pierwsze, rada otrzymała zadanie znalezienia sposobu potępienia doktryn protestanckich podczas wyjaśniania doktryn Kościoła katolickiego. Po drugie, rada miała obowiązek zapewnić reformację administracji lub dyscypliny, taką jak usunięcie korupcji w kościele. Ponadto rada otrzymała zadanie potwierdzenia wiedzy, że interpretacja Pisma Świętego znajduje się pod ostateczną kontrolą Kościoła. Rada miała również określić relację wiary i zbawienia, a także potwierdzenie katolickich dróg, które były sprzeczne z przekonaniami reformistów w Kościele.
Kanony i dekrety
Rada wydała kilka dekretów i kanonów podczas swojego istnienia. Na przykład czwarta sesja przyjęła dekret, który potwierdził, że księgi deuterokanoniczne, które protestanci uważali za niekanoniczne, były faktycznie kanoniczne. Potwierdzenie to było sprzeczne z klasyfikacją tych książek przez Marcina Lutra jako sprzeczną z kanonem. W związku z tym rada zapewniła dalsze korzystanie z tłumaczenia Biblii Wulgaty.
Szósta sesja potwierdziła, że uzasadnienie zostało podane ludziom w zależności od ich poziomu współpracy z boskością. To stwierdzenie było sprzeczne z protestancką wiarą w otrzymywanie łaski w sposób bierny. Rada oświadczyła również, że grzech śmiertelny może usunąć łaskę Bożą, co było sprzeczne z przekonaniami protestanckimi. Ponadto rada postanowiła, że chrześcijanie na próżno ufają twierdzeniu, że ludzie mogą poznać odbiorców Bożej łaski.
Najważniejszym dekretem soboru były sakramenty i wszystko z nimi związane. Oprócz potwierdzenia siedmiu sakramentów, Rada potwierdziła także zasadnicze znaczenie Eucharystii, którą jest łamanie chleba w kościele.
Rada miała również inne dekrety dotyczące święceń, małżeństwa, czyśćca, zakazanych książek i innych rzeczy. Wszystkie te dekrety zostały uznane w 1566 r. W państwach europejskich, takich jak Włochy i Niemcy.
