Dmitri Shostakovich - Znani kompozytorzy w historii

Wczesne życie

Dmitri Shostakovich urodził się 25 września 1906 roku. Jego pełne imię brzmi Dmitri Dmitriyevich Shostakovich. Szostakowicz był drugim urodzeniem Sofii Vasilievny Kokoulina i Dmitri Boleslavovich Shostakovich. W wieku dziewięciu lat Shostakovich pokazał wielki talent muzyczny, kiedy uczył się grać na pianinie ze swoją matką. Szostakowicz miał niezwykłe wspomnienie tego, co jego matka grała w poprzednich lekcjach.

Napisał marsz żałobny ku pamięci przywódców partii Kadetów zabitych przez żeglarzy bolszewickich w 1918 r. W 1919 r. Wstąpił do Konserwatorium Piotrogrodzkiego na czele z Aleksandrem Glazunowem. Po monitorowaniu jego postępów Aleksander awansował Szostakowicza. Szostakowicz dalej uczył się grać na fortepianie od Leonida Nikolayera. Zdobył także umiejętności komponowania muzyki od Maximillana Steinberga. Szostakowicz studiował historię muzyki u Aleksandra Ossowskiego. W wieku 19 lat Szostakowicz wyprodukował swoją pierwszą symfonię jako dzieło ukończenia studiów.

Kariera

Po ukończeniu studiów Szostakowicz skoncentrował się na komponowaniu i był pianistą koncertowym. Jednak jego styl był suchy; nigdy nie otrzymał honoru na pierwszym Międzynarodowym Konkursie Chopinowskim w 1927 r. Później Szostakowicz postanowił skomponować utwory i ograniczył ich występy do własnych dzieł. Swoją drugą symfonię patriotyczną napisał w 1927 roku. Szostakowicz poszedł za trzecią symfonią, ale muzyka nie otrzymała dobrej odpowiedzi.

W 1927 roku zaprzyjaźnił się z Ivanem Sollertinsky. Ivan przedstawił Szostakowicza innemu muzykowi, Gustavowi Mahlerowi. Gustav wpłynął na czwartą i kolejną Symfonię Szostakowicza. Pod koniec lat 20. i na początku lat 30. pracował także nad operami. W 1934 r. Szostakowicz wykonał „Lady Makbet z dystryktu Mtsensk”. Odniósł wielki sukces zarówno na poziomie lokalnym, jak i międzynarodowym.

Wyzwania

Oprócz Symphony Shostakovich wyprodukował opery satyryczne, takie jak „The Nose”. W czerwcu 1929 roku Opera otrzymała koncert wbrew jego woli. Niestety, Rosyjskie Stowarzyszenie Muzyków Proletariackich zaatakowało Operę. Nastąpiło to po upadku oficjalnych przysług Szostakowicza. Został zaatakowany w artykule zatytułowanym „Muddle zamiast music”. Artykuł zatruł „Lady Makbet” jako prymitywny, wulgarny i formalistyczny. Rok 1936 był wielkim przerażeniem dla Szostakowicza. Zobaczył, jak jego przyjaciel Nikolai Zhilyayev zastrzelił się.

Śmierć i dziedzictwo

Szostakowicz cierpiał na chroniczne problemy zdrowotne w późniejszym życiu. Cierpiał na poliomyelitis w 1965 roku, po czym nastąpił atak serca w 1971 roku. Szostakowicz zmarł na raka płuc 9 sierpnia 1975 roku w Moskwie.

Głównym osiągnięciem Szostakowicza było nagranie Opery EMI, Lady Makbet z Mtsensk. Wyprodukował także jedno nagranie „Katerina Ismailova”, w którym zamierzał zaspokoić cenzurę radziecką, a Szostakowicz miał w latach trzydziestych krótki film dźwiękowy jako solista.

Główne wkłady

W 2004 roku muzykolog Olga Digonskaya znalazła zbiór manuskryptów Szostakowicza w Państwowym Centralnym Muzeum Kultury Muzycznej Glinka w Moskwie. Karton zawierał 300 stron utworów muzycznych wykonanych przez Szostakowicza. Gerard McBurney brytyjski kompozytor zaaranżował wszystkie utwory muzyczne. Los Angeles Philharmonic wykonał prace Szostakowicza w grudniu 2011 roku. Szostakowicz interesował się tematami żydowskimi. Niektóre z jego tematów obejmowały m.in. Pierwszy Koncert skrzypcowy w 1948 r. I Czwarty kwartet smyczkowy w 1949 r. Szostakowicz napisał osiem piosenek reprezentujących żydowskie trudności w Związku Radzieckim.