Fakty o szybowcu cukru - Zwierzęta Oceanii

Szybowce cukrowe są czasami określane jako latające wiewiórki. Jest to jednak złe, ponieważ nie są wiewiórkami i nie latają, gdy szybują. Poruszają się w powietrzu, rozkładając ramiona, aby odsłonić skórę między ramionami, aby złapać wiatr, tak jak robi to azjatycka jaszczurka Draco. Są torbaczami nocnymi, a ich jasnoszary kolor maskuje ich nocą przed drapieżnikami i ofiarami.

4. Opis fizyczny

Sugar Glider jest najmniejszym z szybowców Petaurusa i ma krzaczasty ogon oraz małe miękkie i owłosione opos. Na pierwszy rzut oka i zanim rozłoży ręce, szybowiec cukrowy można pomylić z wiewiórką. Posiada patagium, czyli cienką, owłosioną membranę, która rozciąga się od kostki do nadgarstka i po złożeniu wygląda jak linia fali. Ich stopy mają kształt dłoni i służą do chwytania gałęzi, podczas gdy ich drugie i trzecie palce są ze sobą zespolone. Mają jasnoszare ciała z charakterystycznym czarnym paskiem, który biegnie od zadu do nosa po obu stronach twarzy. Ich życie wynosi dziewięć lat na wolności, a dwanaście w niewoli. Najdłuższa zarejestrowana długość życia to 17, 8 lat.

3. Dieta

Szybowce cukrowe to adaptacyjne wszystkożerne zwierzęta, które żywią się głównie dolnymi warstwami czaszy. Ich głównym źródłem wody jest deszcz, ale otrzymują również wystarczającą ilość wody z pożywienia, które jedzą. Latem żywią się owadami i stawonogami zimą. W rzadkich przypadkach wiadomo, że żywią się sokiem eukaliptusowym, gumą akacjową i miodową rosą. Używają swoich zębów do usuwania kory, aby uzyskać sok. Wiadomo również, że są mięsożerne i żerują na jaszczurkach i małych ptakach.

2. Siedlisko i zasięg

Szybowiec cukrowy zamieszkuje dużą część Papui Nowej Gwinei, Australii, Indonezji i pobliskich wysp. Zostali wprowadzeni do Tasmanii w pierwszej trzeciej XIX wieku i szybko rozprzestrzenili wyspę. Preferowane przez nich środowisko to lasy deszczowe, lasy, lasy eukaliptusowe i ogrody domowe. Polują w nocy i spędzają dzień w pustych ziemiankach wyłożonych gałązkami. Mają niewielki zasięg około 1, 5 ha, co wynika przede wszystkim z obfitości pożywienia. Są żerowane przez sowę, węże i dzikie koty.

1. Zachowanie

Szybowce cukrowe unikają dna lasu, gdy nie szukają jedzenia, aby uniknąć wyprzedzenia. Zamiast tego przesuwają się z jednego drzewa na drugie. Udoskonalili sztukę szybownictwa i mogą szybować do odległości 50 metrów. Szybowce cukrowe są zwierzętami społecznymi i żyją w koloniach, które mogą składać się z maksymalnie ośmiu dorosłych i kilku młodych. Chociaż niektóre są samotne, angażują się w pielęgnację grupową, która poprawia ich higienę. Kobiety mają dwie macice i dwa jajniki i mogą wejść w ciepło w ciągu roku. Niosą swoje młode w torebkach podobnych do kangurów. Samce osiągają dojrzałość od 4 do 12 miesięcy, a samice osiągają dojrzałość od 8 do 12 miesięcy.