Kaiser Wilhelm I z Niemiec - Światowi Liderzy Historii
Wczesne życie
William Frederick Louis z Prus, późniejszy cesarz Wilhelm I z Niemiec, urodził się 22 marca 1797 r. W Kronprinzenpalais (niemiecki dla Pałacu Księcia Korony) w Berlinie. Był drugim synem księcia Fryderyka Wilhelma III i szlachetnej księżniczki Luizy z Mechlenburga-Sterlitz. Wychowywał się pod tyranią Napoleona I. Od najmłodszych lat otrzymał prywatne wykształcenie i jako drugi syn króla nie oczekiwał, że przejmie tron. Zamiast tego, zgodnie z tradycjami królewskimi, początkowo miał zostać żołnierzem. Został mianowany oficerem w armii pruskiej, gdy miał zaledwie 12 lat, a później w okresie dojrzewania został mianowany kapitanem i dołączył do walki aliantów z Francją w wieku 16 lat. W tym okresie uczestniczył w wojna z Napoleonem I.
Dojścia do władzy
W następnych latach Wilhelm I poświęcił się służbie wojskowej i był zdecydowany udoskonalić funkcjonowanie armii pruskiej. Pomógł ugasić kilka powstań, a tym samym umocnił moc swojego brata, króla Fryderyka Wilhelma IV. Pomógł także założyć Vereinigter Landtag (parlament pruski) i zajął miejsce w Herrenhaus (jego górna izba). Po tym, jak król Fryderyk Wilhelm IV doznał udaru i został upośledzony umysłowo, w 1857 r. Wilhelm I został Królewskim Regentem dla swojego brata. Następnie, gdy król Fryderyk Wilhelm IV zmarł bezdzietnie, Wilhelm I został królem Prus w 1861 r. W następnych latach prowadził kampanie przeciwko Danii, Austrii i ostatecznie Francji. W 1871 r. Podczas wojny francusko-pruskiej Wilhelm został ogłoszony cesarzem (Kaiser) w zjednoczonym państwie niemieckim.
Składki
Ogłaszając się niemieckim cesarzem, król Wilhelm I przekształcił dawną, luźno połączoną Konfederację Niemiec Północnych w Imperium Niemieckie, które w rzeczywistości było zjednoczonymi Niemcami, które wkrótce stały się nowoczesnym państwem. Jego najważniejszym wkładem był zapewne mianowanie Otto von Bismarcka, znanego „kanclerza krwi i żelaza”, na prezydenta ministra. Z pomocą Bismarcka król Wilhelm szybko zmodernizował Niemcy, czyniąc je jedną z najbardziej dominujących potęg wojskowych i gospodarczych w Europie. Wilhelm scentralizował władzę, zbudował silną armię i poprawił międzynarodowy status Niemiec. Pod jego rządami Niemcy stały się jednym z pierwszych nowoczesnych państw opiekuńczych.
Wyzwania
Kiedy Wilhelm został królem Prus, stanął w obliczu atmosfery silnych napięć, spowodowanych nieporozumieniami między niemieckimi konserwatystami i liberałami, którzy byli pod wpływem ideałów oświecenia. Chociaż sam nie zgadzał się z liberałami, Wilhelm szukał równowagi między nimi a konserwatystami i unikał znaczącego konfliktu w swoim rządzie. Dorastając pod tyranią Napoleona I, Wilhelm uznał również znaczenie wojska dla dobrobytu kraju. Chociaż jego propozycja zwiększenia wydatków wojskowych i długości służby wojskowej stanęła przed poważnymi wyzwaniami w niemieckim parlamencie, przy wsparciu Bismarcka był w stanie przekazać swoje propozycje. Te kontrowersyjne zmiany przekształciły Niemcy w państwo wojskowe i bezpośrednio przyczyniły się do pierwszej wojny światowej.
Śmierć i dziedzictwo
Król Wilhelm I zmarł 9 marca 1888 r. W Berlinie. Został pochowany w Mauzoleum Park Charlottenburg. Był bardzo popularnym cesarzem za jego czasów, a wiele posągów i pomników zostało zbudowanych, aby go uczcić. Uosabiał przejście z Królestwa Prus i Konfederacji Północnoniemieckiej do Cesarstwa Niemieckiego i jako taki stał się ważnym symbolem współczesnej tożsamości niemieckiej. Uważał, aby nie nadużywać swoich mocy jako cesarza i wspierał swojego kanclerza, Bismarcka, w wysiłkach na rzecz przekształcenia Niemiec w nowoczesne państwo i hegemoniczną potęgę w Europie. Jednocześnie jednak tak intensywna militaryzacja i ambitny podbój doprowadziły do pewnego stopnia konflikty zbrojne, które charakteryzowały pierwszą połowę XX wieku.
