Kiedy Norwegia stała się krajem?

Norwegia została założona w 872 roku. Na historię Norwegii znaczący wpływ miał klimat i ukształtowanie terenu. Te dwa czynniki determinowały wzorce migracji, a także działalność gospodarczą pierwszych mieszkańców Norwegii.

Wiek Wikingów

Wiek Wikingów to okres, w którym nastąpiło zjednoczenie Norwegii. Okres trwał od 850 do 1050 roku ne. Na początku okresu wikingów Norwegia była podzielonym krajem składającym się z wielu małych królestw. Okres Wikingów był naznaczony handlem, najazdami i kolonizacją, a Wikingowie dobrze wyszkoleni i wyposażeni w zbroje kolczaste. Główna walka o władzę rozpoczęła się w połowie IX wieku wśród wodzów norweskich drobnych królestw. Harald Fairhair zawarł sojusz z Earlami Lade w swojej pierwszej próbie zjednoczenia Norwegii, którą osiągnął dzięki zjednoczeniu po bitwie pod Hafrsfjord. Następnie założył administrację państwową z zarządcą w dawnych znaczących posiadłościach wodzów.

Staronordyckie praktyki religijne w Norwegii zostały zastąpione przez chrześcijaństwo w XI wieku.

Dania-Norwegia

W XIV wieku Dania przejęła kontrolę nad Norwegią po czarnej śmierci i innych plagach, które zniszczyły ludność Norwegii, zmniejszając podatki i osłabiając pozycję króla. W 1380 r. Zarówno tron ​​norweski, jak i duński odziedziczył Olaf Haakonsson, łącząc oba kraje. W 1397 r. Norwegia została wchłonięta przez formalny związek, Związek Kalmar, pod panowaniem Margaret I. w 1523 r. Szwecja wycofała się z Unii Kamal, opuszczając Danię i Norwegię. Związek był zarządzany z Danii do 1814 r., Kiedy został rozwiązany. 17 maja 1814 r. Norwegia opracowała własną konstytucję.

Na początku XIX wieku Dania i Norwegia wspierały Francję podczas wojny z Anglią. Szwecja natomiast poparła Anglię. Anglia wygrała wojnę, zmuszając duńskiego króla do przekazania Norwegii Szwecji. Norwegia została zmuszona do zjednoczenia ze Szwecją, co stało się faktem w listopadzie 1814 r. Związek ten był jednak mniej represyjny niż związek, który unia duńsko-norweska. Norwegom pozwolono posiadać wewnętrzny samorząd, a także zachować własną konstytucję.

Niezależność

W połowie XIX wieku nastąpił wzrost ruchu narodowego romantyzmu. Ruch ten skupiał się na naturalnym pięknie kraju poprzez muzykę, sztuki wizualne i literaturę. Poprzez ten ruch wielu Norwegów rozwinęło pragnienie niezależności i poczucia tożsamości narodowej. W rezultacie powstał nowy język, nynorsk lub New Norwegian, w celu identyfikacji Norwegów. Związek Norwegii ze Szwecją został rozwiązany w 1905 r., Po niekończącym się sporze politycznym między królem Szwecji a parlamentem norweskim (Storting). Storting oświadczył, że Norwegia nie była już pod królem w Szwecji 7 lipca 1905 r. Szwecja zareagowała zaciekle niemal kulminacją w wojnie między nią a Norwegią. W konsekwencji odbyły się dwa referenda i ogłoszono, że związek został rozwiązany, a nowy naród Norwegia będzie monarchią. Nowym wybranym królem Norwegii był duński książę Carl. Zakładał królewskie imię Haakon z Norwegii. Rządził jako 7 król Norwegii od 1905 r. Aż do śmierci w 1957 r.