Korzyści i wynagrodzenia Kongresu
Podobnie jak wielu innych pracowników federalnych, członkowie Kongresu są uprawnieni do otrzymywania pensji i innych świadczeń przewidzianych w Konstytucji Stanów Zjednoczonych. Benjamin Franklin jest pamiętany za sugerowanie, że członkowie Kongresu nie zostaną nagrodzeni za swoje usługi, propozycję odrzuconą przez innych ojców założycieli narodu. Między 1789 a 1855 r. Członkom Kongresu wypłacono 6 USD dziennie. Roczne wypłaty wynagrodzeń i świadczeń przyjęto w 1855 r., Kiedy członkowie otrzymywali roczne wynagrodzenie w wysokości 3000 USD.
Wynagrodzenie podstawowe
Roczne wynagrodzenie zwykłych członków wynosi 0, 174 miliona dolarów, podczas gdy liderów większościowych i mniejszościowych wynosi 0, 193 miliona dolarów. Przewodniczący Izby otrzymuje najwyższą roczną pensję podstawową, wynoszącą 223, 500 $. Roczne wynagrodzenia podlegają korektom, które, jeśli zostaną zatwierdzone, będą obowiązywać od 1 stycznia następnego roku. Korekty wynagrodzeń mogą być dokonywane w Kongresie przez członków za pomocą odrębnych przepisów. Kongres ma jednak prawo odrzucić podwyżki pensji, co czyni poprzez przyjęcie wspólnej rezolucji, głosując przeciwko niej. Od 2009 r. Kongres głosował przeciwko korektom wynagrodzeń.
Uprawnienia
Każdy członek Kongresu otrzymuje roczny zasiłek, który ma pokryć wydatki ponoszone przez członka podczas wypełniania obowiązków kongresowych. Niektóre wydatki pokrywane przez dodatek obejmują koszty biura i podróży. Roczny dodatek, który członek Kongresu otrzymuje na pokrycie kosztów personelu, wynosi 0, 9 miliona dolarów, podczas gdy koszty podróży i biura mają roczny budżet w wysokości 0, 25 miliona dolarów dla każdego członka. Loty wykonywane przez członków są finansowane przez podatników, o ile loty są wykonywane w ramach obowiązków służbowych.
Przejście na emeryturę
Korzyści członków Kongresu wykraczają poza okres, w którym służą w Kongresie, ponieważ otrzymują emeryturę po przejściu na emeryturę po przejściu przez federalny program emerytalny dla pracowników (FERS). FERS powstał w 1984 roku, a program obejmuje wszystkich członków. Federalny program emerytalny jest częściowo finansowany przez społeczeństwo z podatków, a częściowo z wkładów pracowników federalnych. W rezultacie każdy członek Kongresu jest zobowiązany do przekazania 1, 3% swojej pensji do federalnego programu emerytalnego pracowników, podczas gdy 6, 2% wynagrodzenia jest potrącane jako podatki na ubezpieczenie społeczne. Aby się zakwalifikować, członkowie Kongresu muszą mieć co najmniej 62 lata i ukończyć co najmniej pięć lat służby. Jednakże członkowie, którzy służyli przez 25 lat w Kongresie, kwalifikują się do otrzymywania emerytury niezależnie od wieku, a ci, którzy ukończyli 20 lat służby, kwalifikują się do emerytury w wieku 50 lat.
