Kraje z najgorszą reprezentacją kobiet w krajowych parlamentach
Nawet w XXI wieku wiele krajów wydaje się być niechętnych umieszczaniu członków swoich populacji kobiet w miejscach władzy. Poniżej przedstawiamy listę krajów, w których reprezentacja kobiet na szczeblu krajowym pozostaje na najniższym poziomie na świecie. Warto zauważyć, że większość krajów omawianych w niniejszym dokumencie pochodzi z Oceanii lub innych krajów wyspiarskich Pacyfiku lub z krajów Bliskiego Wschodu. Ta obserwacja rodzi pogląd, że kulturowe postrzeganie i tradycje są tym, co powstrzymuje kobiety przed wyższymi rządami w tych miejscach.
10. Papua Nowa Gwinea (3% przedstawicieli)
Parlament narodowy Papui Nowej Gwinei, składający się w sumie ze 111 członków, ma tylko trzy przedstawicielki. Po uzyskaniu niepodległości w pierwszych wyborach w 1977 r. Trzy kandydatki zakwestionowały wybory, z których trzy zostały wybrane. Jednak dziś w Parlamencie Narodowym PNG pozostaje tylko tyle kobiet, ile było w ustawodawstwie z lat 1977-1982. Brak postępów w tym zakresie w kraju doprowadził do konieczności podjęcia specjalnych środków. Rezerwacja kwoty miejsc dla kobiet okazała się najlepszym wyborem, choć wymagałoby to zmiany konstytucji. Jednak ustawa o zmianie konstytucji nie otrzymała wystarczających głosów, a zatem nigdy nie została uchwalona. Kobiety są zatem nadal niedostatecznie reprezentowane w Papui Gwinei.
9. Wyspy Salomona (2% przedstawicieli)
Wyspy Salomona mają wyjątkowo niską reprezentację kobiet, a tylko 2% w parlamencie narodowym to kobiety. W 2014 r. Kraj uchwalił ustawę o uczciwości partii politycznych w celu zwiększenia udziału kobiet w polityce. Środek ten jest jednak nadal dość nieskuteczny, ponieważ ustanawia bardzo niski próg wymaganej minimalnej liczby przedstawicieli kobiet, a także nie ma wystarczających sankcji, aby poradzić sobie z przypadkami nieprzestrzegania tej kwoty płci. W wyborach w 2014 r. Tylko 26 kobiet zostało nominowanych jako kandydaci, co stanowi 6% ogółu nominowanych kandydatów, a tylko 1 z nich zostało faktycznie wybranych do parlamentu.
8. Kuwejt (2% przedstawicieli)
Kuwejckie kobiety od dawna walczą o swoje prawa polityczne. Do 2005 r. Kobietom tego kraju nie pozwalano nawet głosować, nie mówiąc już o kwestionowaniu wyborów wobec ich męskich odpowiedników. Kobiety po raz pierwszy głosowały w wyborach w 2006 r., W których uczestniczyło 28 kandydatek. Chociaż żaden z kandydatów nie zdobył miejsca, to te wybory były nadal znaczącym postępem politycznym dla tych kobiet z Kuwejtu. Prawie cztery lata później, w 2009 r., Cztery kobiety z Kuwejtu zostały wybrane do parlamentu, reprezentując 2% przedstawicieli w parlamencie krajowym. To był kolejny mały krok we właściwym kierunku równości w Kuwejcie.
7. Oman (1% przedstawicieli)
Reprezentacja Omanu w parlamencie narodowym nie wykazała żadnej poprawy w ostatnich latach, a tylko jedna kandydatka została wybrana do parlamentu spośród 20 kobiet biorących udział w ostatnim cyklu wyborczym. Co gorsza, liczba kandydujących kandydatek w wyborach w 2015 r. Była nawet niższa niż 77 kobiet kwestionujących wybory w 2011 r. W kraju. Kobiety w kraju mają zatem nadzieję, że nowi członkowie rady wprowadzą pewien rodzaj systemu kwot, aby zapewnić, że większa liczba kobiet zostanie wybrana w przyszłych wyborach parlamentarnych w Omanie.
6. Vanuatu (0% przedstawicieli)
Niewielki naród złożony z 80 wysp na południowym Pacyfiku, Vanuatu może zdecydowanie pochwalić się swoim naturalnym pięknem i rafami koralowymi. Mimo to kraj nie udaje się w dziedzinie reprezentacji kobiet w polityce krajowej. Ostatnie wybory parlamentarne w 2012 r. Zostały zakwestionowane przez 17 kandydatek, z których żadna nie zdobyła miejsca w wyborach. Tak więc parlament narodów reprezentuje 0% kobiet. Ta niepokojąca liczba skłoniła rząd do podjęcia ostatecznych środków w celu rozwiązania tego problemu i zaproponowano plan zarezerwowania 30% miejsc w parlamencie dla kobiet i miejmy nadzieję, że zostanie on zatwierdzony i wykonany.
5. Jemen (0% przedstawicieli)
Kobiety w Jemenie są źle reprezentowane w polityce swojego narodu. Jednak kobiety z tego kraju nie są tymi, które mają duchy gotowe do stłumienia. W rzeczywistości przez dziesięciolecia kobiety protestowały i domagały się rozszerzenia swoich praw. Powstanie w 2011 roku w kraju było świadkiem ogromnego udziału jemeńskich kobiet, które otwarcie wyrażały swoje żądania dotyczące praw kobiet, jak nigdy dotąd. Chociaż kobiety tego kraju głosują, a także mogą walczyć w wyborach, reprezentacja kobiet w jemeńskim parlamencie narodowym gwałtownie spadła w ostatnich dziesięcioleciach. Ich liczba spadła z 11 w 1993 r. Do 1 w 2003 r. Do chwili obecnej. Po powstaniu w 2011 r. Konferencja Dialogu Narodowego podjęła pewne proaktywne działania, takie jak decyzje dotyczące „systemu kwot dla kobiet”, choć niestety kobiety tego kraju czują, że od tego czasu osiągnięto niewiele lub nic.
4. Tonga (0% przedstawicieli)
Chociaż Królestwo Tonga jest monarchią konstytucyjną, w latach 2006–2010 kraj przeszedł poważną reformę konstytucyjną, która zwiększyła liczbę miejsc ustawodawczych wybranych przez społeczeństwo Tonga z 9 do 17. Oprócz tych 17, 9 członków do Zgromadzenia Ustawodawczego Tonga mają być mianowani przez szlachtę Tonga, a czterech przez króla. Pierwsze wybory w ramach nowego systemu wyborczego, które odbyły się w 2010 r., Nie były świadkiem wyboru jednej kobiety do Zgromadzenia Ustawodawczego. Jednakże król wybrał kobietę jako część swojego własnego limitu, aby służyć jako członek Zgromadzenia Ustawodawczego. Warunek nie poprawił się w wyborach w 2014 r. W Tonga. W tym samym roku ani jedna kobieta spośród 16 kobiet, które zakwestionowały wybory, nie została wybrana do Zgromadzenia Ustawodawczego Tonga.
3. Mikronezja (0% przedstawicieli)
Mikronezja, archipelag małych wysp na zachodnim Pacyfiku, jest jednym z krajów świata o najniższej reprezentacji kobiet w polityce krajowej. Ostatnie wybory odbyły się tam w marcu 2015 r. Wtedy cztery państwa Sfederowanych Stanów Mikronezji ostatnio uczestniczyły w wyborach, aby wybrać swój 19 Kongres. Z 14 wybranych kandydatów w tych wyborach żadna nie była kobietą. Jest to również jedyny kraj na świecie, który zapisuje „0” kobiet w swoim ustawodawstwie krajowym.
2. Palau (0% przedstawicieli)
Historycznie, naród Palau nie był jednym z represjonujących kobiet w swoim krajowym zgromadzeniu ustawodawczym, jak wskazują najnowsze statystyki Banku Światowego ONZ. Baza danych daje „0” kobietom, które są tam reprezentowane przy ich ostatnim liczeniu. Jednak ostatnio została włączona nowa strona dotycząca praw kobiet w Palau, ponieważ 3 kobiety zostały wybrane do parlamentu w ostatnim cyklu wyborczym. Mianowicie te kobiety, które dołączyły do Senatu Olbiil Era Kelulau, obok dziesięciu mężczyzn, to Kathy Kesolei, Rukebai Inabo i JU Senior.
1. Katar (0% przedstawicieli)
Kobiety w Katarze mają prawo do głosowania i rywalizacji w wyborach, jednak reprezentacja kobiet w polityce tego kraju jest dość niska. Aby zachęcić do większego udziału kobiet, wybory do Centralnej Rady Miejskiej w Katarze w 1999 r. Zostały celowo przeprowadzone 8 marca, tego samego dnia, co Międzynarodowy Dzień Kobiet. Jednak tylko jedna kandydatka na kobietę zakwestionowała te wybory. W 2003 r. Inna kobieta, Sheikha Yousuf Hasan Al Jufairi, stała się pierwszą kobietą w kraju zajmującą stanowisko miejskie, po wygraniu miejsca w wyborach w 2003 r. W tym roku zapoczątkowało to również wielkie zwycięstwo kobiet z Kataru, kiedy Szejka Ahmed al-Mahmoud został mianowany pierwszym ministrem rządowym kraju, wybranym przez emira. W 2015 r. Dwie kobiety zostały wybrane do CMC. Jednak pomimo tych powolnych postępów, Katar nadal ma 0% reprezentację kandydatek wybieranych przez społeczeństwo w Zgromadzeniu Konsultacyjnym, organie legislacyjnym Monarchii Kataru. Stąd bezpiecznie jest, że Katar jest nadal daleko w tyle za osiągnięciem celu równości płci, przynajmniej jeśli chodzi o równą reprezentację katarskich mężczyzn i kobiet w ustawodawstwie krajowym.
