Najbardziej zagrożone ssaki w Chile

Chile jest krajem południowoamerykańskim położonym między Oceanem Spokojnym a Andami. Kraj graniczy z morskim Drake Passage i krajami Boliwii, Argentyny i Peru. Chile domaga się ponad miliona kilometrów kwadratowych kontynentu Antarktydy, pomimo roszczeń zawieszonych na mocy Układu w sprawie Antarktyki. Chile ma ogromną różnorodność biologiczną, w tym liczbę zagrożonych gatunków. Lisy Darwina, szynszyle z krótkimi ogonami, szynszyle długoogoniaste i Degu Pacyfiku są krytycznie zagrożone w Chile wśród innych ssaków.

Szynszyla krótkowłosa (szynszyla brevicaudata)

Szynszyla krótkoogoniasta jest zagrożonym gatunkiem gryzoni, których rodzime siedliska obejmują Chile, Peru i regiony Andów w Argentynie i Boliwii. Szynszyla krótkowłosa mierzy od 28 centymetrów do 49 centymetrów i waży od 38 do 50 uncji. Szynszyla krótkowłosa ma krótkie przednie nogi oraz długie i mocne tylne nogi. Szynszyle chowają się pod ziemią, a skały do ​​schronienia, głównie w zimnym klimacie, do którego są dobrze przystosowane ze względu na ich grube futro. Szynszyle są zwierzętami społecznymi, które żyją w dużych ilościach i żywią się roślinnością. Największym zagrożeniem dla szynszyli jest polowanie, które znacznie zmniejszyło ich liczbę. Polowanie na szynszyle stało się nielegalne w 1929 r., Kiedy przyjęto pierwsze udane prawo ochronne, ale prawa nie były egzekwowane do 1983 r. Traktat z 1910 r. Między Chile, Peru, Boliwią i Argentyną był pierwszą międzynarodową próbą zakazu komercyjnego polowania na szynszyle. Doprowadziło to jednak tylko do wzrostu cen, co spowodowało gwałtowny spadek pozostałej populacji szynszyli. Zarówno rząd Chile, jak i Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) wymieniły szynszyle krótkoogoniaste jako gatunek zagrożony.

Szynszyla długonoga (szynszyla lanigera)

Szynszyle długoogoniaste występują w Aucó, w pobliżu Illapel, w Chile, a także w obszarze chronionym Reserva Nacional Las Chinchillas i obszarze La Higuera na północ od Coquimbo. Ssak ma niewielkie rozmiary i ma zaokrąglone uszy i dłuższy ogon w porównaniu z szynszylą o krótkich ogonach. Szynszyla ma włosy o długości od 2 do 4 centymetrów z szarymi, białymi i czarnymi paskami, a ponadto jest jedwabista i niezwykle miękka. Długonogie szynszyle rozmnażają się między październikiem a grudniem podczas wiosennych miesięcy na półkuli południowej. Trzy różne odmiany długoogoniastych szynszyli, w tym podgatunki La Plata, Costina i Raton. La Plata to muskularna i gruba struktura w porównaniu z pozostałymi dwoma. Jest bardziej okrągły, z krótką, szeroką głową, znaczną odległością między uszami a prostą linią grzbietową, a ramiona tak szerokie jak klatka piersiowa i zad. Costina ma stosunkowo słabszą strukturę z charakterystycznymi długimi tylnymi nogami, krótszymi przednimi nogami z wąskimi ramionami, czasem grubą szyją i głową w kształcie litery V. Raton jest podobny w porównaniu z innymi, z uszami blisko siebie poziomo i wyraźnie mniejszymi rozmiarami. Siedlisko szynszyli jest dość surowe, z temperaturami letnimi do 30 stopni Celsjusza w ciągu dnia i spadającymi do 7 stopni Celsjusza w nocy. Znajduje się na liście gatunków zagrożonych wyginięciem, co stanowi drugi najwyższy priorytet ochrony wśród ssaków chilijskich.

Południowa rzeka wydra (Lontra provocax)

Południowa rzeka Otter to gatunek wydry żyjący w Chile i Argentynie. Zamieszkuje zarówno środowisko słodkowodne, jak i morskie, a czasem jest uważany za podgatunek Lontra Canadensis. Średniej wielkości ciało Southern River Otter może dorastać do 70 centymetrów długości, a kolejne 40 centymetrów może mieć dodatkową długość od ogona i waży około 10 kg. Ma ciemnobrązowe futro na górze i jaśniejszy cynamonowy kolor na spodzie. Samice i potomstwo żyją w grupach rodzinnych, podczas gdy samiec żyje w samotności i żywią się skorupiakami, rybami, mięczakami i ptakami. Wydra znajduje się w siedliskach morskich, słodkowodnych i lądowych, chociaż występują one głównie w słodkowodnych jeziorach i rzekach o gęstej roślinności, zwłaszcza wzdłuż linii brzegowej. Ich siedliska potrzebują także systemów korzeniowych dojrzałych drzew, a także szczątków zwalonych drzew. W ciągu ostatnich stu lat wydry na rzekach południowych były ścigane za ich skóry i nigdy nie były w stanie w pełni wyzdrowieć. W Chile i Argentynie występuje tylko siedem znanych gatunków, które są odizolowane od siebie i zostały wymienione jako gatunki zagrożone.

Pacific Degu (Octodon pacificus)

Degu Pacyfiku to gatunek gryzonia z rodziny Octodontidae. Naturalnym siedliskiem Degu są subtropikalne lub tropikalne wilgotne lasy nizinne Chile. Największym zagrożeniem dla Degu była utrata siedlisk. Degu jest aktywny w dzień, z aktywnymi względnymi prymitywnymi cechami oktodontidowymi, ma długie futro i ogon, który nie ma wystarczającej ilości kępek. Degu został sklasyfikowany jako gatunek zagrożony.

Zagrożenia dla środowiska i działania ochronne

Te i inne zagrożone gatunki ssaków w Chile zostały znacznie zmniejszone ze względu na ingerencję człowieka, i dlatego wprowadzono pewne przepisy dotyczące ochrony, aby pomóc zachować ich populacje. Ich celem jest uregulowanie i ochrona pozostałej populacji tych zagrożonych ssaków. W Chile jest 9 najbardziej zagrożonych gatunków ssaków.

Najbardziej zagrożone ssaki w Chile	Nazwa naukowa
Szynszyla krótkowłosa	Szynszyla brevicaudata
Szynszyla długonoga	Szynszyla lanigera
Pacific Degu	Pacyfik Octodon
Darwin's Fox	Fulvipes Lycalopex
Smoky Bat	Amorphochilus schnablii
Andyjski kot górski	Leopardus jacobita
Marine Otter	Lontra felina
Południowa rzeka wydra	Lontra provocax
Południowy Andyjski Jeleń	Hippocamelus bisulcus