Steller Sea Cow Facts: Wymarłe zwierzęta świata
Krowa morska Stellera ( Hydrodamalis gigas ) to wymarła syrena znaleziona w 1741 roku wokół wyspy Commander między Rosją a Alaską przez Georga W Stellera. Steller, który był przyrodnikiem, odkrył ten gatunek, gdy jego statek, Vitus, rozbił się na wyspie Bering. Dorosła krowa morska miała około 30 stóp długości i ważyła do 10 ton metrycznych, ale w ciągu 27 lat od ich odkrycia wymarły. Ludzie polowali na te wolno poruszające się gatunki dla skóry, tłuszczu i mięsa.
Opis
Ssaki te, ważące od 8 do 10 ton metrycznych, były największą z epok holocenu poza wielorybami. Ich masywne ciała pomogły im zachować ciepło przy jednoczesnym obniżeniu stosunku powierzchni do objętości. W przeciwieństwie do innych syren, takich jak wieloryby, krowa morska nie mogła całkowicie zanurzyć się pod wodą i chronić nie zanurzonej części przed wysychaniem lub zranieniem przez lód i ostre skały; te ssaki miały zewnętrzną skórę o grubości 1 cala. Inna adaptacja, jaką miała krowa morska, miała od 3 do 4 cali. Ssaki morskie były koloru brązowo-czarnego, podczas gdy niektóre miały białe plamy. Krowy morskie Steller miały gładkie grzbiety z szorstkimi krawędziami i zagłębieniami. Jego kończyny przednie miały 26 cali długości i ogon w kształcie widelca.
Krowa morska miała małą głowę z dużym górnym pyskiem, który rozciągał się poza dolną wargę i zamiast zębów; ten bezzębny ssak miał 1, 5 cala przeplatające się z białymi włosami na górnej wardze. Pysk krowy morskiej skierowany był w dół, a jego nozdrza było szerokie na 2 cale i długie. Zwierzę miało mniejsze oczy, które znajdowały się między uszami a nosem i chroniły oczy podczas pływania miały nictitating membranę. Kręgosłup tego zwierzęcia miał 17 kręgów piersiowych, 3 kręgów lędźwiowych, 34 kręgów ogonowych i 7 kręgów szyjnych.
Zachowanie
Krowa morska była roślinożercą, który spędzał większość czasu na karmieniu i podnoszeniu głowy po każdych 5 minutach oddychania. Steller był algiworem, który żywi się delikatniejszą częścią wodorostów i traw morskich. Te monogamiczne ssaki były bardzo towarzyskie i żyły w mniejszych grupach, gdzie pomagały rannym krowom morskim, jednocześnie chroniąc młode, zawsze trzymając je z przodu, gdy pasły się. W okresie ciąży trwającym ponad rok okres godowy rozpoczął się wczesną wiosną, a cielęta jesienią. Samice krów morskich urodziły jedno cielę.
Wygaśnięcie
Według Stejnegera w 1741 r. Było mniej niż 1500 krów morskich, kiedy Steller je odkrył, co oznacza, że istniało już niebezpieczeństwo. Łowcy fok i handlarze futrami polowali na te zwierzęta i podążali drogą, którą użył Vitus Bering, kiedy po raz pierwszy odkryli morskie krowy. W 1754 r. Ssaki te zostały ścigane przez Iwana Krassilnikowa, a później w 1762 r. Korovin przybył, by je ścigać. Inni ludzie, którzy przybyli po 1772 r., Jak Bragin Dimitri, nie znaleźli krowy morskiej i założyli, że wymarli.
Po tym, jak Steller i ekipa z powodzeniem polowali na zwierzęta i dokonywali ich masakry, zainspirowano więcej handlarzy futrami morskimi, którzy odpłynęli na Wyspy Komandorskie, aby uzupełnić zapasy żywności podczas wyprawy na Pacyfik. Ludzie Aleutów, którzy zabili te ssaki, wyemigrowali na zachód po poznaniu obecności tych zwierząt na Wyspach Aleuckich. Tubylcy mogli pośrednio doprowadzić do wymarcia krów morskich, gdy zbierali wydry morskie. Wraz ze zmniejszeniem się populacji wydry morskiej wzrosła liczba jeżowców, co z kolei obniżyło zasoby wodorostów, które były podstawowym pożywieniem krowy morskiej Stellar.
