Zwierzęta, które żyją w Iranie

Iran, choć w dużej mierze pustynia, jest domem dla wszystkich sposobów i różnorodności zwierząt, w tym wielu rodzimych ssaków. Ten ostatni obejmuje takie gatunki, jak dzika koza, gazela Dorcas i jird pustyni indyjskiej. W sumie w Iranie jest ponad 190 gatunków ssaków. Spośród tych gatunków ssaków, 6 jest zagrożonych, 17 jest zagrożonych, a 2 są krytycznie zagrożone. Pięć gatunków jest zagrożonych z powodu działalności człowieka. Poniżej przedstawiamy kilka rodzimych ssaków Iranu.

Dzika Koza

Dzika koza ( Capra aegagrus ) jest przodkiem współczesnej kozy domowej. Można go znaleźć na obszarach skalistych i górzystych, gdzie mieszkają w grupach do 15 osób. Samce dzikich kóz są samotne, podczas gdy samice żyją w grupach i małych stadach wraz z młodymi. W Iranie dzikie kozy znajdują się w skalistych i górzystych miejscach, w tym klifach wzdłuż brzegu morza. Można je również znaleźć na centralnej pustyni i na liściastych obszarach leśnych na północy.

Jerboa Williamsa

Jerboa Williamsa ( Allactaga williamsi ) to mały gryzoń, powszechnie spotykany na terenach pustynnych. Pochodzi z Iranu, Turcji, Afganistanu, Azerbejdżanu i Armenii. Ma długie tylne nogi i krótkie przednie nogi, które wyglądają podobnie do pary rąk, aby pomóc w karmieniu. Długie ogony działają jako wsparcie podczas stania, a także zapewniają większą stabilność. Jerboa Williamsa to nocny gryzoń, który żywi się owadami i szczątkami roślin. Głównym drapieżnikiem jest uszatka znaleziona w Turcji. Głównym zagrożeniem dla jego istnienia jest utrata siedlisk przez grunty uprawne.

Dorcas Gazelle

Gazela Dorcas jest dość podobna wyglądem do zwykłej gazeli (gazella Gazella), chociaż ma mniejszy rozmiar i ma więcej krzywizn w rogach. Ma jasnożółty płaszcz i biały spód, który jest otoczony brązowym paskiem. Ma długość od 90 do 110 centymetrów i wysokość ramion od 55 do 65 centymetrów. Gazele te żywią się kwiatami, strąkami i liśćmi drzew akacji i innych krzewów. Preferują karmienie w nocy, aby zminimalizować ryzyko drapieżników, takich jak gepardy, wilki i hieny. Zgodnie z Czerwoną Listą Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody (IUCN) z 2003 r. Została ona sklasyfikowana jako gatunek podatny na zagrożenia.

Europejski bóbr

Europejski bóbr ( Castor fiber ) jest jednym z najbardziej pracowitych ssaków, a także jednym z największych gryzoni na świecie. Mieszka w siedliskach podmokłych i jest dobrze przystosowany do takich warunków, mając szeroki tułów i krótkie nogi, które idealnie nadają się do zamieszkania w wodzie. Tylne nogi są splecione, aby umożliwić im pływanie. Europejski bóbr jest rozmieszczony w całej Europie i można go znaleźć w słodkowodnych jeziorach, stawach i strumieniach.

Indian Desert Jird

Indian Desert jird ( Meriones hurrianae ) występuje głównie w indyjskiej pustyni Thar. Są blisko spokrewnione z myszoskoczkami i można je znaleźć w południowo-wschodnim Iranie, Pakistanie i północno-zachodnich Indiach. Te ssaki preferują życie w twardych glebach, w przeciwieństwie do wydm piaszczystych i wychodni skalnych. Jirdowie żyją w norach i żywią się nasionami, trawą, owadami, korzeniami i orzechami.

Inne rodzime ssaki Iranu to egipski nietoperz grobowy, jeż Brandt, afgański Pika, wiewiórka północnej palmy i diugoń.

Rodzime ssaki Iranu

Rodzime ssaki Iranu	Nazwa naukowa
Dzika Koza	Capra aegagrus
Jerboa Williamsa	Allactaga williamsi
Dorcas Gazelle	Dorcas Gazella
Europejski bóbr	Włókno rycynowe
Indian Desert Jird	Meriones hurrianae
Nietoperz egipski	Taphozous perforatus
Jeż Brandta	Hemiechinus hypomelas
Afgańska Pika	Ochotona rufescens
Wiewiórka Palmowa	Funambulus pennantii
Dugong	Diugoń dugon