Czym jest kubizm?
Kubizm był ważnym stylem sztuki zapoczątkowanym przez Pabla Picassa i Georgesa Braque na początku XX wieku. Kubizm ma charakter awangardowy, co oznacza, że był eksperymentalny i radykalny. Louis Vauxcelles ukuł termin „kubizm” w 1908 roku, obserwując pejzaże namalowane przez Braque'a i zauważając, że formy geometryczne były „sześcianami”. Malarze kubistyczni odrzucili starą praktykę kopiowania sztuki i sprawdzone techniki perspektywy i modelowania. Ci artyści wierzyli w dwuwymiarowe płótno. Pękali obiekty w geometryczne formy, wykorzystując wiele punktów widzenia, aby reprezentować podmiot. Prace kubistów zrewolucjonizowały malarstwo i rzeźbę w Europie, inspirując ruchy w muzyce, literaturze i architekturze.
Tło architektury kubizmu
Architektura kubizmu mocno zapożyczyła się od sztuki kubistycznej w zakresie form geometrycznych i kształtów. Początkowo przejawiało się to w projektowaniu radykalnych budynków eksperymentalnych. Najczęściej spotykanymi cechami były przejrzystość, dwuznaczność przestrzenna, kształtowanie formy i wielość. Architektura kubizmu ukazuje koncepcje takie jak abstrakcja, geometryzacja, symbolika, zniekształcenie, fragmentacja i iluzja. Budynki charakteryzują się ostrymi, wyraźnymi liniami, aby umożliwić oglądanie perspektywiczne. Okna mają kształt sześcienny lub prostokątny i niekoniecznie pokrywają się ze sobą, tworząc rewolucyjny wygląd. Zastosowanie konstrukcji żelbetowych dało kubizmowi przewagę w budownictwie.
Debata o architekturze kubizmu
Architektura kubizmu nie została dobrze przyjęta w pierwszych dniach. Ludzie wierzyli, że to dziwaczna zdrada nowoczesnej architektury. Wiele kubistycznych budowli wykonano z cegieł, które trudno było pociąć na geometryczne kształty, dzięki czemu ich konstrukcja była kosztowna i wymagająca. Beton szybko stał się bardziej idealnym trybem budowy, ponieważ kubiści mogli wlać go w dowolną elastyczną formę geometryczną. Celem kubistycznych architektów było objęcie ornamentów, dzięki czemu kształt był tak dynamiczny, że mógł pełnić funkcję ozdobną. Ludzie kpili także z tendencji kubistycznych architektów do nadmiernego podkreślania piękna otoczenia i całkowitego ignorowania aranżacji wnętrz. Znalezienie mebli, które dobrze komponowałyby się z wnętrzem uniqeu tych domów, było trudnym wyzwaniem. Kubistyczni architekci wierzyli, że styl ma na celu stworzenie złożonego dzieła sztuki i wezwał projektantów wnętrz do kreatywności. Ostatecznie kubistyczne meble, światła, zestawy do kawy, obrazy i inne kubistyczne dekoracje były dostępne, aby odpowiedzieć na krytyczne pytanie projektowe.
Akceptacja kubizmu
Kubizm w architekturze stał się rewolucyjny, ponieważ nie miał historycznego porównania. Jak każdy inny pomysł, kubizm stawiał opór ze strony graczy, którzy chcieli stałej i uporządkowanej zmiany. Kubistyczni architekci opowiadali się za swoimi zasadami i stworzyli arcydzieło wzornictwa, które ostatecznie zostało przyjęte z czasem. Wraz z rozwojem technologii architektonicznej kubistyczne budynki stały się łatwe i niedrogie we współczesnym świecie.
